Het land van de panda! Wij waren aangekomen in Chengdu en het beloofde een hysterisch leuk Chinees avontuur te gaan worden.  Deze drukke stad is super modern. Het is thuis aan 7 miljoen bewoners die met zijn alle vrolijk spugen en er op los rochelen. Maar er is meer. Het heetste gerecht in ons leven hebben we hier gegeten en ook leerde we waarom het zo belangrijk is draken op hun buik te aaien… Vandaag, Chengdu:

Never say no to panda
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Chengdu is het pandaland en je kunt niet om deze rakkers heen. Xiongmao Jidi vangt panda’s op en helpt ze tegen uitsterven. Zo zijn er hele fokprogramma’s opgezet om de populatie te vermeerderen. Ondanks dat ze dit verhaal het meeste promoten is natuurlijk het politieke aspect van de panda veel belangrijker. Wist jij bijvoorbeeld dat China andere landen ‘lease’ panda’s cadeau doet? Als land kun je dit niet weigeren. Een panda krijgen is een enorme eer en weigeren zou de banden met China kunnen verslechteren, en dat wil je als land niet. De lease panda krijg je voor tien jaar. Per jaar betaal je als land één miljoen dollar. Na deze tien jaar gaat de Panda weer terug naar China.

Ik kan dit niet typen zonder een grijns op mijn gezicht. Welk kwaadaardig masterbrein heeft dit bedacht? Iemand een (super, schattige en wollige) panda als lease product cadeau doen en er zelf tien miljoen dollar rijker van worden. Dat is geniaal! Kennen jullie Wu Wen en Xing Ya nog? Juist ja. Dat zijn de twee panda van Nederland, bedankt China!

Wenshu Yuan Monastery
Toevallig waren wij in Chengdu tijdens het lantaarn festival. Dit betekende dat de tempels bomvol waren. Chinezen die driftig bezig zijn met rituelen en de voorbereidingen daarvan lopen als je niet uitkijkt, dwars door je heen. Ze branden allemaal meerdere wierookstokjes en prikken dit in de daarvoor bestemde potten, die zo langzaam in een kampvuurtje lijken te veranderen. Honderden kaarsjes staan te branden en beelden worden innig omhelst en geaaid. Opvallend zijn de bronzen beelden van de draak. Niet alleen aaien duizenden mensen het bronzen beest op de kop, ook de buik blijkt een favoriete plek. Vervolgens lijken ze onzichtbare lucht van het bronzenbeeld op zichzelf te smeren. Ik vind het zelf maar een smerig idee maar blijf toch gefascineerd kijken. Duizenden, misschien wel een miljoen mensen raken dit beeld aan. Ik gok dat het beeld meer bacteriën bevat dan een slecht ondehouden, openbaar toilet. Toch weerhoud het de Chinezen er niet van om de bacteriën van het beeld op hun armen, borst, haar, nek, gezicht en zelfs hun lippen te smeren! Als ik niet beter zou weten zou ik zeggen dat ze verliefd zijn op het beeld. Waarom doen ze dit?

Hotpot eten
Als verrassing werden wij getrakteerd op hotpot de laatste avond. Dit was geweldig, maar zo ontzettend heet! Een pruttelende pot met kokende pepers wordt geserveerd. Ons gerecht was medium spicey en toch was het oprecht het heetste wat we ooit gegeten hebben in ons leven. Heb je ooit zo heet gegeten dat je licht werd in je hoofd? Probeer een hotpot in Chengdu! Na een tijdje kom je in het pittige ritme. Het gevoel in je mond verdwijnt en het eten smaakt naar meer. Ze zeggen wel eens dat pittig eten een verslaving kan zijn. Ik geloof dat we nu begrijpen hoe dat komt. Sinds deze avond eet ik mijn eten een stuk pittiger en dat terwijl ik voorheen absoluut niet tegen pittig eten kon!

Een beetje sip moesten we afscheid nemen van Chengdu en Harm & Renata. We verlieten China (tijdelijk) voor Japan. Maar daarover later meer!

Ben jij al in China geweest?