De noodlanding

Je zit in een vliegtuig. Vlak na het opstijgen kijk je uit het raam. Huisjes worden kleiner, de wolken komen dichterbij en dromerig staren we naar Aucklands stadsverlichting, die zo hoog in de lucht op magische wijze de aardbol lijkt te versieren. Abrupt stopt dit gevoel. Buiten zien we rook van de linkervleugel afkomen… Help wat betekent dit?

Er is iets goed mis
Mensen links van het toestel die allemaal net als ons bij het raam zitten hebben ook snel door wat er gebeurd. Onrustig gefluister ontstaat terwijl er naar buiten gewezen wordt. Tegenover ons zit een stewardess. Ik zie de paniek in haar ogen terwijl ze de telefoon oppakt en begint met bellen. Ik versta niet wat ze zegt, ze spreekt Chinees. As ze haar collega’s aanspreekt snellen die naar hun stoel en trekken de gordels strak. Het gevoel in onze onderbuik wordt bevestigd, fuck er is echt wat mis.

Fasten your seatbelts now
De kapitein roept om dat iedereen moet blijven zitten en zijn gordel strak moet aantrekken. Een enkeling in het vliegtuig lijkt niet door te hebben wat er gebeurt. Met schelle en paniekerige stemmen roepen de stewardessen dat deze mensen direct moeten gaan zitten. Dit maakt onze gemoedsrust er niet beter op. Buiten rookt de vleugel nog steeds behoorlijk. Er wordt omgeroepen dat we een noodlanding gaan maken en iedereen zich hiervoor klaar moet maken. Wat betekent dit? Jelle en ik kijken elkaar vragend aan, gaan we in zee landen?

De noodlanding
Het vliegtuig begint met dalen. Tijdens het dalen lijkt het opeens verschrikkelijk te regenen. Het lijkt haast alsof we door een waterval vliegen. We kijken een tweede keer en zien dat het geen regen is. Ze zijn de kerosine aan het dumpen. Een vliegtuig zonder brandstof?! Paniek in ons lichaam. Jelle pakt mijn hand vast en zo zitten we daar een tijdje voor ons uit te staren. We geven elkaar een kus en knijpen elkaar nog even in de handen. Nog steeds weten we niet precies wat er gebeurd.

De stroom valt uit en we zitten in het donker. Het lijkt alsof de motoren uitgaan en we in zweefstand terecht komen. Even gaan we zo door, dan roept de kapitein om dat we gaan landen op Auckland airport. Mijn hart begeeft het letterlijk bijna van de zenuwen.
Het vliegtuig daalt in rap tempo en land met een flinke klap op de grond, gelukkig wel op zijn wielen. De motoren en lichten lijken weer aan te gaan en het vliegtuig begint met remmen. Wat een ongelooflijke tegendruk! Het voelde haast alsof we in een achtbaan zaten. Ik merk dat iedereen zichzelf tegen moet houden door de stoel voor zich  vast te houden, wat een druk op je lichaam!
Terwijl het vliegtuig nog aan het rijden is zien we brandweerwagens onze kant op komen, staat het toestel in de fik?

Een goede afloop
Het toestel staat gelukkig niet in brand. Explosiegevaar is daarmee uitgesloten. Opgelucht en verbijsterd wachten wij tot we het vliegtuig mogen verlaten. Achteraf leerde we dat er niet alleen wat mis was met de hydroliek van het toestel maar ook dat het onderstel mankementen had. Wij zijn alleen maar blij dat we weer veilig op de grond stonden want eerlijk waar, de rest kon ons op dat moment gestolen worden!

Nazorg
De daaraanvolgende vier uur was het een wirwar van bellen met China Southern Airlines om onze tickets te laten omboeken, wat een regelrechte hel was. Terwijl wij nog in schok waren van wat er was gebeurd moesten wij het opnemen tegen verwarrende klantenservice medewerkers aan de telefoon, die niet wisten hoe ze ons moesten helpen. Het reisbureau reageerde alsof we gek waren en vroeg zelfs om een boete bedrag om de boeking te wijzigen. Weer een ander bureau claimde dat we ons vliegtuig gewoon gemist hadden?! Inmiddels was het vijf uur midden in de nacht. Gebroken, gefrustreerd en emotioneel stonden wij op de luchthaven. Op dat moment kwam er eindelijk een helpende hand. De passagiers die geen eigen verblijfplaats hadden in Auckland werden naar hotels gebracht.

Hoe gaat het nu?
Een beetje slaap is gewoon wat wij op dat moment nodig hadden. Met een helder hoofd hebben we alles kunnen regelen en kwam het toch nog allemaal goed. De luchtmaatschappij had natuurlijk flink wat goed te maken met zijn passagiers. Het belachelijk dure hotel waar wij twee nachten in konden verblijven was ondanks de hele situatie best fijn en een goede plek om even van de schrik bij te komen. Met frisse moed stapten wij later weer het vliegtuig in om onze reis te vervolgen.

Wat dit met ons gedaan heeft?
De schrik zat er goed in kunnen we jullie vertellen. Gelukkig zijn we er met niets meer dan schrik vanaf gekomen! De fase waarin we niet zeker wisten of we veilig zouden landen was erg eng. Op dat moment leek het een eeuwigheid te duren, maar dat is ook in een moment van angst en onwetendheid. Achteraf was het ook verhelderend. Cliché maar waar: pluk de dag, want het kan zo voorbij zijn!

Benieuwd op welke vlucht wij zaten? Hier lees je het nieuwsrapport gepubliceerd door Airlive.

Ben jij wel eens zenuwachtig tijdens een vlucht?