Bira, het ontspannen vakantieoord met witte zandstranden, een geweldige kustlijn, prachtige riffen en grotten. De reden voor ons bezoek aan Bira zijn de scheefswerven, waar op traditionele manier en volledig met de hand vrachtschepen gebouwd worden, ja dat lees je goed! Ook hebben wij de nationale Bevrijdingsdag van Indonesië gevierd in dit gebied, enorm bijzonder! Vandaag vertel ik je hoe Bira ons versteld heeft doen staan!


Het stadje
In de weekenden stroomt Bira vol met lokale toeristen. Wij zijn dan ook verbaasd om te zien dat we entree moeten betalen om het stadje in te kunnen. Het tempo in Bira ligt erg laag. Zo is toerisme hier op gang gekomen maar weten de locals zelf niet zo goed hoe het werkt en wat ze ermee aan moeten. Zo vind je menu kaarten vol met eten wat ze eigenlijk niet verkopen en moet je niet verbaasd op kijken als je een uur moet wachten op je maaltijd. Want deze moet soms nog gevangen worden! De witte poederstranden in Bira zijn zo ontzettend fijn dat het mij aan speelzand voor peuters doet denken. De zee is ontzettend warm, alsof je in een warm bad stapt!

Bira’s Scheepswerf
Direcht gelegen aan het strand zien wij in de verte al inmens grote schepen in constructie staan. De traditionele boten worden volledig met de hand vervaardigd, er komt zelfs geen bouwtekening aan te pas! Eenmaal dichterbij zien wij enorme bergen van hout. Er staan stellages waarin grote houten stammen gebogen worden door de spanning van touwen op palmbomen. De grotere boten zijn projecten die wel jaren kunnen duren. De technieken worden van generatie op generatie overgegeven en de winst voor deze boten zijn vaak pas voor de volgende generatie. Onwijs bijzonder om dit proces van dichtbij mee te maken!

Rijden naar Kampung Ara
Om hier te komen moet je de GPS op Pantai Mandala Ria zetten. Veelbelovend werd ons verteld dat we hier uitgestrekte stranden zouden vinden, helemaal voor onszelf! De stranden waren inderdaad prachtig. Echter ben ik wel geschrokken van het vele plastic op het strand en in het water. Zo gaat het er dus echt aan toe als stranden niet schoongeharkt worden… ☹ Wat zonde van deze mooie plek! Stiekem ben ik boos op alle mensen, waarom gaan we toch zo om met onze prachtige planeet?! Mijn woede veranderd gelukkig al snel in vreugde als ik lokale krabbenzoekers tegenkom. Geweldig om te zien hoe ze krabben vangen. Met een groot mes stekken ze op bepaalde plekken in het zand tot ze raak hebben, een klus die veel geduld vraagt. Vlakbij is een grot waar binnen in een waterval schijnt te zijn. Na een tijdje zoeken bracht een local ons over het onwijs slechte pad naar de grot (bedankt local en halleluja dirtbike!) Helaas was de waterval uitgedroogd en was de grot daardoor niet heel bijzonder. Volgende keer beter dus!


Bevrijdingsdag in de lokale dorpjes
De echte reiziger kwam in ons naar boven, dit is waar we het voor doen! Via geweldige junglewegen reden we langs stranden en rivieren! We klimmen en dalen langs de kleurrijkste dorpjes. Huisjes op palen verfijnd met houtsnijwerk, bijzondere details en geverfd in alle kleuren van de regenboog maken het geheel zo vrolijk! Deze plek is nog ruw en onaangeraakt, daar bij komt ook nog eens kijken dat veel van deze mensen nog nooit een toerist hebben gezien en ze het geweldig vinden om je langs te zien rijden. Wat is de wereld hier anders dan thuis en wat zijn we aan het genieten!

Plots moeten we stoppen voor een flinke stoet dames in vol ornaat, wat gebeurt hier?! Het is nationale Bevrijdingsdag in Indonesië (17 augustus) en dat wordt gevierd met dansen, vrolijke kledingdracht en liederen. Ironisch genoeg wordt Onafhankelijkheidsdag door de jonge generatie gevierd met  oer-Hollandse spelletjes zoals zaklopen, spijkerpoepen en koekhappen. Een aparte gewaarwording. We zien hele groepen dames voorbij marcheren en de stoet lijkt oneindig te zijn!

Terwijl wij met ongeloof kijken naar dit spektakel worden wij gespot. De situatie veranderd en wij veranderen zelf in een toeristen attractie. Ik heb ontzettend gelachen om alle mensen die handjes wouden schudden, even mijn arm en haren wouden aanraken en op de foto wouden. Wij hebben geprobeerd van elke gemaakte foto zelf ook een selfie te maken maar de aantallen bleven groeien, en we konden het niet meer bijhouden. Hier een kleine collectie van de selfies:


We hebben ontzettend veel lol in Bira gehad, mijn interesse voor Indonesië groeit met de kilometers die we maken en er is gelukkig nog zoveel meer dat gaat komen!

Mijn bucketlist lijkt wel te groeien sinds ik op reis ben! Vind je ook niet dat reizen verslavend is? En welke bestemming staat hoog op jouw bucketlist?

 

Meer weten over de selfiegekte in Sulawesi? Klik dan hier voor de fotogalerij