Indonesië wat ben je mooi! Het land van kantjils en tijgers, bergen en woud. Bijzondere gebruiken en lekker weer en nog lekkerder eten! Het land van de orang-oetang, leguanen, komodovaraan en tal bijzondere vogels. Reusachtig grote vlinders, papajabomen, durianvruchten en zingende kinderen. Het land van sterke verhalen en heel veel suiker in de koffie. Wat hebben wij geleerd van reizen door Indonesië? Je leest het vandaag!

#1 pisangbomen (bananenbomen) die ze voor alles gebruiken! De bladeren vind je terug als bord of mandje. De mandjes gebruiken ze als offers in Bali. Maar ook zie je vrouwen behendig bananenbladeren weven voor feesten. Ze maken er alles van! Vlaggetjes, kleine bootjes, fietsmanden hoedjes en ga zo maar door. De kinderen vouwen bananenbladeren in fluitjes van die je een straat verderop nog kan horen.
1-1

#2 Neem nog wat suiker. Mierzoete limonade, extra gezoete vruchtensapjes. Een kopje kopi (koffie) met natuurlijk, heel veel suiker! Ook gebruiken ze geen filter voor de koffie, dat is wel even wennen!

2-1
#3 Naakt is normaal. De mannen laten graag veel van het lichaam zien. Zonder te begrijpen waarom loopt de helft met onbedekte armen en kuiten. Blote buiken zijn de gewoonste zaak van de wereld. Ik vind het een nog al apart gezicht dat ze hun hemden opkrullen tot BH-topjes. Ik zie veel naaktloperij in Indonesië. Mannen die genotzuchtig hun navels krabben en constant hun zaakje vasthouden ook terwijl ze met je praten. Ik heb naakte vrouwen op de rijstvelden van Lombok gezien. En in Ahmed op Bali een man die zich poedelnaakt stond te wassen in de rivier. Kinderen die naakt spelen onder de watervallen, of zoals in Tana Toraja naakt de bomen inklimmen. Voor vrouwen is het op veel plekken anders in Indonesië in verband met geloofsovertuigingen.

3-1
#4 Scooters. Scooters met vaders en moeders. Het ene kind tussen zich ingeklemd, het andere staand tussen de benen van zijn papa. Tweedkindergezinnen op scooters is hier heel normaal. Ik zie ze overal! Kleine jongetjes van nog geen acht jaar scheuren over straat alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Vaak raken de voetjes de grond nog niet eens aan. Zijn ze de twaalf gepasseerd dan roken ze er ook een sigaret bij.

4-1
#5 Vrolijke kindjes. ‘Misterrrrrr’ schateren de kinderen als we voorbij rijden. We zwaaien heel wat af! Er wordt veel en luid gelachen, geschreeuwd en gepraat. Stappen we af dan rennen ze naar ons toe. De verlegen kindjes glimlachen terwijl ze naar de grond kijken. Soms kennen ze een woordje engels. ‘Hello misterrrr’, ‘how are you misterrr?’ ‘What’s your name misterrr?’ Ze schaterlachen bij elk antwoord dat we geven, en wij inmiddels ook! Wat een vrolijkte!

5-1
#6 Lopen op blote kakkies is heel normaal. Heerlijk! Een gewoonte waar ik wel aan kan wennen. Ook in de supermarkt, winkel of noem maar op gaan je schoenen of slippers uit. Dit gebeurd niet alleen op kleine eilanden zoals Gili Air, maar ook in de grote steden. Beleefd toch?

6-1
#7 Het miljoenenkoor. Een hoteleigenaar vertelde mij dat dit is hoe ze het noemen, ik snap waarom! Krekels en andere insecten domineren de nacht. Ze zijn oorverdovend prachtig! Ondanks het lawaai was het eigenlijk juist heel kalmerend en viel ik er rustig van in slaap.

DSC06695-1
#8 herrie en hitte. De elegante en patserige (vaak) verlichte moskeeën die prachtige patronen in de koepel hebben produceren flink wat geluid. Uit het doffe geruis van verkeersdrukte stijgt het galmen van de moskeeën. Vijf keer per dag moet alle andere herrie het afleggen tegen een legioen van minarettenmicrofoons. Terwijl het geluid van de moskee weg ebt. Overheersen de toeters, schreeuwende mensen en lachende kindjes weer.

8-1
#9 kretek, Palmwijn & Arak. Kruidnagel, ooit had dit meer waarde dan goud. (Één van de redenen dat Nederland Indonesië koloniseerde.) Prachtig vind ik het dat ze dit goedje roken in de beroemde kretek sigaretten. Terwijl we door de bergen rijden zien we overal kruidnagel te drogen liggen op doeken. De geur is heerlijk en ik snuif diep in zodra ik ze aan zie komen. Een lekker drankje is palmenwijn, zoet op de eerste dag, maar flink sterk als hij wat langer gerijpt is. Ben je in voor wat sterkers dan komt de arak op tafel. Ondanks dat arak berucht staat om zijn aantal doden, (vaak gaat het mis omdat methanol niet goed gescheiden wordt van de alcohol) lijkt geen enkele Indonesiër zich daar druk om te maken.

9-1

#10 Het taboe dat je als vrouw moet oppassen. Vrouwen in djilbab verwelkomen me vrolijk, ze willen allemaal even aan mij zitten en maken graag nog even een selfie. De hartelijkheid en nieuwsgierigheid waarmee ze ons overspoelen maakt dat ik constant met een grijns van oor tot oor zit. Voordat ik Indonesië inging werd ik veel gewaarschuwd. Dingen als: ’pas je wel op?’ En ‘de cultuur is heel anders’ of ‘vrouwen moeten uitkijken in dat soort landen’ werden met regelmaat naar mijn hoofd geslingerd. Wat een onzin! Met een gezond verstand komt je een heel eind en is er niets om je druk over te maken!

10-1
#11 De blanke buitenlander. Het is vaak flink soebatten door middel van de taalbarrière. Uiteindelijk herken je woordjes, mooi. Sla deze op, recycle ze en knal ze eruit als oneliners. Gegarandeerd dat je vrienden maakt. Na veelvuldig het woord bulé gehoord te hebben (wat blanke buitenlander betekent). Besloten we elkaar ook maar zo te noemen. Hilarisch vonden ze het! (om negatieve gedachtes uit te sluiten, bulé genoemd worden kwam op ons niet over als racisme. Sterker nog, we hebben veelal complimenten ontvangen als bulé’s).

11-1
Afscheid nemen van Indonesië viel ons zwaar. Dit prachtige land met zijn mooie gebruiken heeft ons verwonderd en fijne herrineringen achtergelaten.

Mis jij nog iets op deze lijst? Laat het mij vooral weten! 😀