Ons vertrek vanuit Chiang Rai was erg vroeg… Om zes uur stapten we in een gammele bus om vervolgens twee uur later aan te komen bij het stadje Chiang Khong, tegen de grens van Laos aan. Vanaf hier koop je een visum on arrival en een buskaartje om een (wel een hele!) kilometer te rijden en de friendship bridge over te steken, een stukje niemandsland eigenlijk. Yes we zijn in Laos, wat nu? Na een beetje verward om ons heen kijken vonden we als snel een tuktuk die ons bracht naar het stadje Huay Xai. Vanaf dit punt vertrokken de boten. Onze slowboat zou om elf uur vertrekken, een tocht die ons naar een totaal andere wereld bracht…

 

bus-chiang-rai-chiang-khong
De Rivier
In twee dagen wordt je meegevoerd over de Mekong Rivier, de levensader van Laos. Terwijl onze oude houten boot aangedreven door een flinke motor over de rivier scheert kijken wij onze ogen uit. De woeste rivier met draaikolken, flinke stroomversnellingen en gigantische rotsen die uit het water steken maken de rivier ruig, ken je deze wateren niet dan is het levensgevaarlijk! Gelukkig kent onze kapitein deze wateren op zijn duimpje, en vaart hij zonder enig ongemak om de verborgen rotsen heen. De woeste rivier steekt af tegen de lome groene bergen waar wij uitzicht op hebben en het overwoekerende woud wat domineert. Kijk je goed, dan zie je zo nu en dan wilde waterbuffels afkoelen langs de oevers of grazen in het zonnetje.

Dorpjes
Langs de rivier komen wij liefelijke dorpjes tegen waar dorpsbewoners met een glimlach langs de kant staan te zwaaien. Op de rivier zien we regelmatig vissers die in rivierboten of uitgeholde boomkano’s hun netten uitgooien. Vrouwen zie je werken in de moestuinen met vaak kindjes in draagdoeken vastgebonden op hun rug. De moestuinen zijn hier tijdelijk en alleen als de rivier laag staat. Door het slip wat de rivier jaarlijks met zich meebrengt is de grond goed vruchtbaar en perfect om groenten te verbouwen. Als de zon ondergaat kleurt de lucht roze en trekken de dorpelingen naar de rivieroevers samen met hun vee. Terwijl het vee rustig kan drinken en grazen, wassen de dorpelingen zich in de rivier en moet je niet verbaasd op kijken als je naakte Laotianen ziet!

Pak Beng
Na ongeveer zeven uur reizen zat de eerste dag erop en meerden we aan in het dorpje Pak Beng. Het dorpje oogt primitief maar tot onze verbazing verkopen ze er wel croissants en muffins! Er zijn wat restaurantjes waar je aan kunt schuiven en een drankje kunt doen. Het is een slaperig dorpje, precies de stemming waar wij in waren want we gingen vroeg naar bed toe!

Aankomst
De tweede dag sta je vroeg op en herhaal je het hele ritueel. Zeven uur verder hebben we een hoop gezien en genoten van deze prachtige tocht! De boot is redelijk comfortabel omdat ze oude autostoelen in de boot hebben gezet en je daardoor best lekker kan zitten. Wel wat fris met de wind in je nek maar gelukkig hadden we dekens meegenomen! Toen we aankwamen op bestemming viel ons op dat de aanleghaven van Luang Prabang een stuk groter is dan we tot dusver gezien hadden in Laos. De boten hier kraken onder het gewicht van groenten, fruit en dorpelingen.  Ook hoor je een stuk meer gelach en geroezemoes! Het is heerlijk om naar te kijken en het maakt (nog voordat we voet aan land gezet hebben) Luang Prabang al speciaal. 🙂

Boot Chiang Khong - LPB uitzicht vanaf boot 2.jpg
De stad Luang Prabang is geweldig om zijn diversiteit en Franse invloeden, maar later meer over deze mooie stad! Want wij zijn benieuwd of Laos jou ook als land aanspreekt en waarom wel of niet?