Mongolië. Het land van de Yurts, Mongools worstelen en paardraces. Het land waar ze jagen met adelaars en aasgieren. De plek waar ze kamelen rijden en wilde dieren temmen. Het land waar zandstormen dagelijks voorkomen en je binnen een mum van tijd midden in een sneeuwstorm kan staan. Het is er uitgestrekt en je kunt er dagen reizen zonder niets meer dan wilde dieren en kadavers tegen te komen. De weersomstandigheden in Mongolië kunnen extreem zwaar zijn, en de mongolen zijn gehard. Vandaag deel ik onze ervaringen van de hoofdstad Ulaanbaatar, een stad zoals je nog nooit hebt gezien en de extreme wildernis van de drie nationale parken rondom dit gebied. Komt ie:

Mongolië is vandaag de dag wel 45 keer zo groot dan Nederland. Ooit besloeg het Mongoolse rijk meer dan de helft van de toen bekende wereld, ondenkbaar toch? De grenslijnen van Mongolië waren van Europa helemaal tot aan Korea. In zijn rijke geschiedenis heeft het land veel hectares verloren tijdens oorlogen en ook veel hectares cadeau gedaan om vriendschappen op te bouwen. Mongolië is dus veel kleiner dan dat het ooit was, maar nog steeds onvatbaar groot. Ondanks deze gigantische oppervlaktes telt het land maar drie miljoen inwoners, waarvan anderhalf miljoen in de hoofdstad Ulaanbaatar wonen.

Ulaanbaatar
Terwijl we via de Trans Mongolië express vanuit een lege woestijn opeens de stad zien opdoeken valt ons direct één ding op! Yurts, ze staan echt overal! Ulaanbaatar die in de boeken beschreven wordt als een Sovjetstad was heel anders dan we verwacht hadden. Zo is het bizar om te beseffen dat dit de hoofdstad van een land kan zijn. Oude gebouwen die er soms behoorlijk vervallen uitzien tekenen het straatbeeld. Niet ver daarvandaan in het ‘oude gedeelte’ zijn huizen preventief in elkaar geknutseld en de wegen bestaan uit zand. Ook zijn hier veel Yurts te vinden, die ze zelf trouwens Gers noemen. Midden in het centrum is Peace Avenue die er modern uitziet en een wereld van verschil is met de wijken buiten deze straat. Niet ver hier vandaan vonden we het Sükhbaatar plein met een groot beeld van Genghis Khan. Ook hier zien we Yurts, ze zijn echt overal! Zo zien we ze op de grond, tussen flatgebouwen gewurmd en zelfs het hippe rooftop wonen komt voor in Mongolië. Zo zie je boven op flatgebouwen gewoon traditionele Yurts staan, gaaf toch? Bier en eten is echt spotgoedkoop. Ulaanbaatar is dan ook de perfecte plek om (belachelijk) veel eten uit te proberen en los te gaan op alle verschillende biertjes en wodka, hele flessen kosten soms maar twee euro! Toktoi! (Proost in het Mongools).

Drie dagen de wildernis in
Via Golden Gobi vonden we een voordelige tour, maar vooral de tour met de meeste activiteiten en unieke plekken. Zo wouden wij ontzettend graag bij nomaden families thuis slapen, en niet in een toeristenkamp vol Yurts gestopt worden. Dit betekende dat we luxe in moesten leveren, geen probleem want dat kenden we wel van leven in een bus. In een ex-Russisch militair voertuig reden we de wildernis in. Deze wagen kan echt alles aan! En stiekem fantaseerden we hoe we deze wagen konden omtoveren tot een huis op wielen.


Dag 1: Gorkhi Terelj Nationaal Park

Onze eerste dag rijden naar de top van de bergen om het uitzicht over Ulaanbaatar te bekijken en via het monument leren we de geschiedenis van de vriendschap tussen Rusland en Mongolië, die vandaag de dag nog erg belangrijk is voor het land. Onderweg naar Gorkhi Terelj stoppen we om kennis te maken met een Mongool die wel vijf roofvogels bezit, drie kamelen en een paard. De adelaars zijn imposant groot. De aasgier kijkt echt super gemeen en zijn kamelen zijn super brutaal. Het is echt gaaf om deze beesten te zien. De vogels gebruiken ze om mee te jagen en de kamelen om lange afstanden mee af te leggen. De mogelijkheid om de vogels op onze arm te hebben lieten we natuurlijk niet voorbijgaan…

Niet veel later zijn we aangekomen in het park en maken we kennis met een familie die al twee generaties in dit gebied woont. Ze bezitten en hoop paarden en laten ons een stukje rijden door het nationaal park. Na dit avontuur besluiten we een stuk te lopen richting het voormalig monnikenklooster. Onderweg komen we prachtige natuur en beesten tegen. Ook het klooster heeft een bijzondere atmosfeer. We klimmen dezelfde dag nog turtlerock in en moeten ons door nauwe kiertjes en openingen wurmen. Ook bekijken we andere rotsformaties en grotten waar monniken zich destijds moesten verstoppen voor de Sovjet. In de avond maken we kennis met een Kazach familie (dat zijn de moslim nomaden). Wat hebben wij een toffe avond gehad! We hebben vrolijk gedronken en gegeten met elkaar en gekeken naar YouTube filmpjes (ze hadden gewoon wifi in hun Yurt?!) Zo vond de boer het fantastisch om Nederlandse koeien te zien en wou hij het ene na het andere koeienfilmpje zien!

Dag 2: Pine forest Nationaal park
De tweede dag stoppen we bij veel verschillende Sjamanistische eerplekken, genaamd de Ovoo ‘s. Deze stapels van offers, zoals stenen, dierenbotten, stokken, geld, snoep, speelgoed, beeldjes, armbandjes en ga zo maar door worden groter omdat mensen er constant nieuwe dingen op leggen bij elk bezoek. Boven op de stenen zijn takken of palen met daarop een hoop vlaggetjes. Want hoewel de Mongolen overwegend boeddhistisch zijn, schijnt daarnaast echt elke Mongool te geloven in Sjamanisme.
We rijden langs het grootste paardenbeeld ter wereld en zien in het museum de grootste traditionele Mongoolse schoen. Apetrots zijn de Mongolen op dit beeld en de gigantische schoen, en dat is eigenlijk nog leuker om te zien dan de daadwerkelijke attractie. We komen aan in een kolenmijn dorp en stoppen er voor een lunch bij een mevrouw thuis. We bezoeken een oude stad die compleet verwoest was door de sovjets en rijden niet veel later door een stadje dat zich bezighoudt met de huidenproductie. Bergen van huiden zien we in gigantische aantallen door ons autoraampje voorbij scheren. We vragen tot verbazing van onze gids of we kunnen stoppen. Ik heb nog nooit zoveel huiden bij elkaar gezien. De stapels zijn wel meters hoog en breed! Van de schapenhuiden maken ze o.a. Yurts. Terwijl we de huiden aan het bekijken zijn begint er een zandstorm, binnen een mum van tijd is ons zicht zo goed als weg, wat een brute kracht! We snellen naar de auto om daar onze heil te zoeken. In de middag komen we aan bij een nomadenfamilie. We kijken hoe ze schapenhoeden, krijgen een kleine demonstratie paardrijden en mogen zelf ook een stukje rijden. We brengen de avond door met de nomadenfamilie waar we kletsen, drinken en spelletjes spelen. We slapen met wel 13 man in één Yurt! Het is erg bijzonder om te zien hoe deze mensen leven.

Dag 3: Khustain Nuruu Nationaal Park
We worden wakker bij de nomaden familie en snellen direct naar buiten want er worden lammetjes geboren! Iets verderop is het nationaal park waar we de Mongoolse trots, de wilde Przewalski paarden willen bewonderen. Terwijl we flink aan het lopen zijn en klimmen snijd de wind pijnlijk langs onze wangen. Het is ongelofelijk koud en de wind is genadeloos. Toch lukt het ons de wilde paarden te spotten. Wist je dat dit dezelfde paarden zijn die in Lelystad in de Oostvaardersplassen lopen? Voor 1996 hebben meerdere landen, waaronder Nederland paarden overgenomen uit Mongolië. Gelukkig maar, want door een extreem strenge winter in 1996 stierven alle paarden in Mongolië in één klap uit. Een deel van de paarden die eerder waren uitgezet in andere landen werden terug geplaatst. De paarden uit de Oostvaardersplassen zaten daar ook tussen. Dit betekent dus dat de paarden die vandaag de dag rond lopen in dit nationaal park, afstammelingen kunnen zijn van de paarden in de Oostvaardersplassen! Een klein stukje Lelystad in hartje Mongolië, wie had dat gedacht?

Eenmaal terug bij de nomadenfamilie lunchen we met lokale specialiteiten die bestaan uit broodjes gevuld met schapenvlees, melkthee en curd, wat een soort van opgedroogde yoghurt blokjes zijn die ontzettend zuur smaken, gek zijn ze er op! Ze laten ons nog zien hoe ze de Mongoolse berghond trainen. En al snel snappen we waarom deze hond zo belangrijk is voor de families. De honden beschermen het vee namelijk tegen de wolven. Vlak voordat het tijd is de tocht terug te maken begint het nog heftiger te waaien en te sneeuwen. De beesten moeten met spoed binnen gehaald worden en er is geen tijd meer om gezellig te doen. Terwijl de nomaden aan slag gaan met hun vee rijden we weg van de sneeuwstorm met onze 4×4 wagen. Onderweg lijken we nog autopech te krijgen maar de mongolen zijn gehard en laten zich niet tegenhouden door zoiets kleins. Gelukkig bestaat er in Mongolië niet zoiets als een APK dus alles kan en alles is geoorloofd zolang je je wagen maar weer aan de praat krijgt. Met een cola flesje en een plastic buisje lijkt onze chauffeur het probleem verholpen te hebben en rijden we een halfuur laten weer vrolijk verder.

Mongolië heeft een plekje in mijn hart veroverd. Dit land is genadeloos, ruw en oprecht. De mensen zijn gehard maar beleefd en vriendelijk. Drie dagen reden we met een 4×4 wagen rond om zoveel mogelijk van dit bijzondere land mee te krijgen. We hebben eindeloos door de woestijn en steppe gereden, gezien hoe hard dit landschap kan zijn. Is Mongolië nu van onze bucketlist af? Absoluut niet! Op een dag keren wij terug naar dit mooie land dat weet ik zeker!

Waarom lijkt het jou leuk om Mongolië te bezoeken?