Deze samenvatting is toegewijd aan het zuid en westen van het Noordereiland. Het zuiden bekend om zijn stranden, stille kustwegen prachtige mooie kampeerplekken en moerassen. Of het westen dat vol zit met ruige kusten, zwarte stranden en mooie heuvels. Wij brachten tijd door in dit gebied en delen vandaag een verslag vol indrukken. Benieuwd of je het herkent!

Napier
Napier is een belangrijke havenstad en ligt in het zuidoost gedeelte van het Noordereiland. Ook vind je in dit gebied de meeste fruittelers. De stad onderscheid zich door vele pubs en boetiekjes. Het barst er van de creativiteit en eigen ondernemingen! De straten zijn allemaal in Art deco stijl gebouwd en daarmee voelt het alsof je een reis terug in de tijd hebt genomen. Vlakbij Napier ligt Hastings wat ook echt de moeite waard is! Wij hebben vooral genoten van het kamperen tussen de bergen met prachtige meertjes. Het weer is bijna altijd goed in dit gebied en de wijn smaakt naar meer. Toppertje dus! 😀

Whanganui
Het natuurpark om de bekende Whanganui rivier heen, brengt je via onverharde wegen, scherpe bochten, kuilen en blinde hoeken langs de mooiste plekken en Maori dorpen. De wegen hier moet je niet onderschatten! Met onze bus was het soms best pittig, maar zo lonend! Voor een echte outdoor experience is dit absoluut het gebied waar je moet zijn! Niet alleen kun je er geweldige hikes doen, ook de vierdaagse rivier tour is super gaaf. Met een Canadese kano vaar je langs torenhoge rotsen, mist en dichte bush. Het is er soms zo ontzettend rustig dat het bijna griezelig is. De geluiden van wilde dieren en stroomversnellingen zijn zo gaaf. Bovendien is de rivier helemaal geïsoleerd en zijn er geen wegen te vinden. Helaas konden wij onze tocht niet afmaken, een oude blessure schoot in mijn schouder… Ontzettend balen natuurlijk!

Wellington
Deze hoort natuurlijk ook bij zuid! Een stad die op zichzelf een artikel verdient. Ik schreef er eerder al over. Het artikel vind je hier.

Mt. Taranaki & Mount Egmont
Dit is een 2518 meter hoge slapende vulkaan. Eentje die je van veraf al kan zien! Het nationale Egmont park is super bekend om de vele prachtige hikes. De moeilijkheidsgraad van deze hikes ligt wat hoger dan normaal. Ook kunnen de weersomstandigheden gevaarlijk zijn en is het belangrijk om vooraf in te checken bij één van de visitors centrums. Niet alleen laat je hier je gegevens achter, ook kunnen zij je informeren over de weersverwachtingen. Op de dag dat wij van plan waren een stevige hike te doen konden wij helaas niet helemaal naar de top toe. De wind was gevaarlijk hard en de gevoelstemperatuur daarboven op dat moment -40 graden Celsius, en dat terwijl we beneden in ons hemdje liepen! We kozen voor een andere hike en besloten er het beste van te maken. Ons uitzicht was nog steeds eentje uit duizenden! Het gebied is zo ruig en mooi tegelijkertijd! Ook besloten wij een nacht door te brengen hoog in de bergen en dat hebben we geweten ook! Het was ontzettend koud en afzien in de bus. Achteraf hadden wij toch geen spijt. De zonsopkomst waarmee we wakker werden is er één zoals we nog nooit hadden gezien.

New Plymouth
De omgeving van New Plymouth is niet de eerste tip die ik reizigers zou geven. Er is namelijk vooral veel industrie te vinden. Echter, viel ons op dat de omgeving van New Plymouth vrij verlaten voelt. Zo hebben we eindeloos door groene heuvels gereden met niet meer dan schapen en paarden als gezelschap. De kustlijn was ook verlaten. Het leek wel alsof er nooit mensen op deze stranden te vinden waren. Gigantisch lange, schone en zwarte stranden strekte zich uit tot zover de zon onderging. De stranden zelf liggen vol met schelpen, rotsblokken en drijfhout. De zee was ruig en niet uitnodigend. Het voelde alsof dit het thuis was voor zeemonsters. Zouden hier dan de walvissen komen? Het krullende zeewier leek haast meerminnenhaar. En in een moment van verstandsverbijstering voelde het alsof een sprookje waar werd. Toch was dit niet het sprookje dat ons naar New Plymouth trok. Dat was natuurlijk het lichtjesfestival wat in december gevierd wordt! Het stadje dat naar onze mening vrij oninteressant is veranderd in een te gekke plek! Het park hangt vol met bizarre lichtverschijningen en stellages. De watervallen worden verlicht en het geheel voelt als een winterwonderland, maar dan wel eentje waar je in je T-shirt loopt, december is namelijk een warme maand in Nieuw Zeeland. 😛

Forgotten Highway
Via de State Highway 43 volgde wij onze weg omhoog. De weg van 158 kilometer lang brengt je langs oude ruïnes van kolonisten die hier ooit een bestaan probeerde op te bouwen. Het gebied is prachtig verlaten en heerlijk om doorheen te rijden. Onderweg kom je langs Whangamomona, een kleine republiek in Nieuw Zeeland waar wij ons paspoort lieten stempelen.

Dit was het laatste deel van in vogelvlucht door het Noordereiland. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer, waar ik je vertel wat leven in een bus betekend!